W roku 1934 Stalin rozpoczyna ostateczną rozprawę z burżuazyjną łżenauką. Na pierwszy ogień idzie genetyka. Następują aresztowania, zsyłki, wyroki śmierci - wykonane, a jakże. W krótkim czasie elita rosyjskich genetyków zostaje wymordowana - Izaak Agol, Solomon Lewit, Grigorij Lewickij, Georgij Karpeczenko, Georgij Nadson, wysłana do łagrów a najznamienitszy z nich Nikolaj Wawiłow skazany na śmierć umiera w więzieniu w Saratowie. Szczściarze, którzy na czas złożyli samokrytykę i ukorzyli się przed panującym kanonem łysenkizmu, zgodnego ponoć z dialektyzmem materialistycznym.
Represje spotykają wiele innych dziedzin nauki - od fizyki ze szczególnym uwzględnieniem teorii względności po językoznawstwo. O ekonomii czy socjologii nie ma co wspominać. Na dziesięciolecia katedry i profesury dostają się w łapy szarlatanów, karierowiczów i kanalii. Nauka rosyjska pogrąża się w mroku.
Ale ja nie o tym
W roku 527 tron w Konstantynopolu obejmuje Justynian, zwany Wielkim dla swoich zasług dla chrześcijaństwa. Młody cesarz czuje, że największe zagrożenie dla wiary pochodzi od istniejących jeszcze przybytków nauki antycznej, od swobodnej dyskusji i i podważania oficjalnych prawd. Edyktem z roku 529 zamknięta zostaje Akademia Platońska i inne szkoły filozoficzne.
Sto lat wcześniej rozszalały tłum chrześcijańskich mnichów podburzony przez św Cyryla morduje w okrutny sposób Hypatię. Wraz z jej śmiercią kończy się wspaniałość Akademii Aleksandryjskiej.
W roku 525 śmierć Boecjusza zaznacza koniec epoki antycznej w Rzymie rządzonym przez Teodoryka.
Uczeni ateńscy z zamkniętych przez Justyniana szkół nie mają czego szukać ni w Bizancjum ni w Rzymie. Zwracają się więc w kierunku Wschodu i pod patronatem króla Chosroesa zakładają uczelnię zwaną przez niektórych Akademią Ateńską na wygnaniu, będącą jednym z pomostów łączących kulturę antyczną z kulturą perską a następnie z cywilizacją islamu.
Rok 529 uważany jest przez niektórych za początek Średniowiecza. Równie zasadnie można go uznać za rok ostatecznego triumfu cywilizacji chrześcijańskiej, która pozbawiona konkurencji i chroniona od krytyki na ponad pół wieku niczym nie zagrożona nakłada swoje jarzmo na życie intelektualne Europy.
A właśnie - czy ktoś potrafiłby wskazać na jakiekolwiek dokonania intelektualne owej niepodzielnie panującej w Europie cywilizacji? Kilku teologów - Eriugena, Mikołaj z Kuzy i inni w nieskończoność zastanawiający się nad charakterem Absolutu, kilku komentatorów urywków pism myślicieli Antyku i to wszystko.
Boć przecież cywilizacja chrześcijańska nie była nastawiona na rozwój myśli ludzkiej, jeno na kształcenie duszy w dziele pokory.
Te ponad pięćset lat to lata największego mroku Średniowiecza, upadku nauki, sztuki, kultury, powszechnego analfabetyzmu a z drugiej strony rozwoju życia klasztornego. Ideałem staje się kwietyzm, vita contemplativa, odwrócenie się od spraw doczesnych i wyczekiwanie na zbawienie.
Jak wyglądała realizacja ideału chrześcijanina to sprawa osobna - nie przypadkiem rodzoną siostrą chrześcijaństwa jest Hipokryzja.
Tę dominację, monopol przerywa kontakt z cywilizacją islamu, następuje dwustuletni okres tłumaczeń dzieł antycznych i dzieł islamskich. Dwieście lat potrzebuje Europa by otrząsnąć się z marazmu, po dwustu latach staje wreszcie intelektualnie na nogi i podejmuje zwycięskią, jak się okazuje, konkurencję z cywilizacją islamu.
W roku 1170 na świat przychodzi Leonardo Pizano zwany Fibonacci. Po studiach w centrach nauki islamskiej (dzięki dyplomatycznej służbie swego ojca) podejmuje przerwany dialog. Europa wynurza się z mroków. Cywilizacja chrześcijańska zaczyna chylić się ku upadkowi, wypierana przez adaptowaną na potrzeby europejskie cywilizację islamu.
Wszyscy jesteśmy - w tym sensie - Arabami.
Gregor Mendel, ojciec genetyki, zajmował się groszkiem. W braku groszku zdjęcie maku polnego. Patrzcie i zachwycajcie się cudem natury, póki go nie wyplenią herbicydy.
