W zalewie heheszków z żartobliwych sformułowań ministra spraw zagranicznych Witolda Waszczykowskiego o lewicowych rowerzystach i wegetarianch umknęło komentatorom jedno. Oto polski minister praw zagranicznych z odrazą patrzy na "mieszanie się ras i kultur":
Chcemy tylko uleczyć nasz kraj z niektórych chorób. Poprzedni rząd wdrażał lewicową koncepcję, jak gdyby świat musiał zgodnie z marksistowskim wzorcem poruszać się tylko w jednym kierunku: w stronę mieszanki kultur i ras /.../
We współczesnym świecie trudno znaleźć przykłady podobnych wypowiedzi. Może gdzieś na obrzeżach polityki, wśród grup sławiących i stosujących fizyczną przemoc, gdzieś daleko na prawicy, wśród "White power", "Blood and Honour" czy "White Supremacy". Jeśli cofniemy się głebiej w przeszłość to napotkamy fenomen amerykańskiego Ku-Klux-Klanu.
Chyba najpełniej wyraz różnym formom rasizmu dał nazizm. Tam też ustanowiono prawa o shańbieniu rasy - Rassenschande - nakładające kary na "Aryjczyków" wchodzących w relacje seksualne z "nie-Aryjczykami", tzn Żydami, ale również przykładowo robotnikami przymusowymi w Rzeszy, w tym z Polakami.
Nie chce mi się nawet komentować, polecam słowa ministra refleksji moich czytelników. Dość daleko zaszliśmy, prawda?
Jeśli zastanawiacie się, kto Polsce przyprawia gębę zagranicą, to macie odpowiedź. Nie Michnik, nie Żakowski, tylko ministrowie Najjaśniejszej.
